ECHOCAST

Program ECHOCAST Polska
ECHOCAST Polska to program realizowany przez Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie zgodnie z wytycznymi wypracowanymi przez ECHOCAST w celu ustanowienia standardu obsługi realizowanej w instytucjach kultury na rzecz gości instytucji kultury. W ramach programu Muzeum Pałacu w Wilanowie aktualizuje i opracowuje materiały szkoleniowe ECHOCAST, prowadzi szkolenia trenerskie, egzaminy trenerskie i dla pracowników pierwszego kontaktu z publicznością oraz wydaje certyfikaty trenerskie i certyfikaty dla pracowników pierwszego kontaktu z publicznością. Program ECHOCAST Polska ma zapewnić wysoką jakość szkoleń i materiałów dzięki systematycznym pracom: nad samymi materiałami, z trenerami podczas szkoleniom i superwizji, a także dzięki certyfikacji.

Materiały szkoleniowe ECHOCAST przeznaczone są do podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników, którzy mają bezpośredni kontakt z odwiedzającymi. Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie – za zgodą polskich partnerów projektu: Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie i Muzeum Zamkowego w Malborku, oraz Schloss Schönbrunn Kultur- und Betriebsges GmbH, do którego należy nazwa ECHOCAST, zastrzeżona jako Community Trademark – zmodyfikowało stworzone w latach 2003–2006 materiały ECHOCAST, by dostosować je do aktualnych potrzeb i polskich warunków.

Więcej o zaktualizowanych materiałach, programie ECHOCAST Polska i szkoleniach można dowiedzieć się tutaj.
Kontakt ws. materiałów i programu: echocast[at]muzeum-wilanow.pl

ECHOCAST

ECHOCAST był trzyletnim projektem finansowanym w ramach programu Unii Europejskiej LEONARDO, którego głównym rezultatem jest program szkoleń dla personelu instytucji dziedzictwa kulturalnego pracującego w bezpośrednim kontakcie z odwiedzającymi. Obok Międzynarodowego Centrum Kultury partnerami w zakończonym w listopadzie 2006 roku projekcie były: • Lancaster University Department of Continuing Education (lider); • Historic Royal Palaces Agency, Hampton Court; • Historic Scotland, Edinburgh; • Schloss Schönbrunn Kultur- und Betriebsges GmbH, Wien; • Staatliche Museen zu Berlin Preussischer Kulturbesitz; • Associazione Civita, Roma; • PIN Servizi Didattici e Scientifici per l'Universita di Firenze; • Muzeum Zamkowe w Malborku.

Tak dobrani partnerzy spośród krajów „starej” i „nowej” Unii, a także reprezentujący zarówno instytucje muzealne, akademickie, jak i eksperckie w zakresie dziedzictwa kulturalnego, zapewnili szerokie i wieloaspektowe potraktowanie problemu zmiany filozofii działania instytucji dziedzictwa kulturowego (tj. muzeów, zamków, pałaców, miejsc dziedzictwa) – dotychczas postrzeganych przede wszystkim poprzez ich misję ochrony i dokumentacji substancji zabytkowej. Zmiana ta ma polegać m.in. na kreowaniu pozytywnego wizerunku placówek muzealnych. Projekt zakładał, iż za przyjazną atmosferę w muzeach w dużej mierze odpowiedzialny jest tzw. personel podstawowy tj. przewodnicy, pilnujący ekspozycji, strażnicy itp., który rzadko ma dostęp do jakichkolwiek szkoleń. Zaś przyjazna atmosfera przekłada się bezpośrednio na zwiększenie frekwencji oraz zyski ze sprzedaży biletów. Ten aspekt ekonomiczny podkreślał tym bardziej paradoksalnie niską pozycję zawodową tej grupy pracowników przekładającą się na brak prestiżu i niskie pensje.

Inicjatorką i pomysłodawczynią przedsięwzięcia była Annelies Haider z Muzeum Pałacu Schönbrunn, która od kilku lat realizowała kompleksowe szkolenia personelu bezpośredniego kontaktu z odwiedzającymi. Zwróciła ona uwagę na potrzebę wypracowania standardu europejskiego w tym zakresie, który uwzględniałby różnice kulturowe i tradycje poszczególnych krajów, a jednocześnie zapewniał jednakową ilość i jakość szkoleń.

Założenia projektu obejmowały: podniesienie kwalifikacji zawodowych personelu instytucji dziedzictwa, podniesienie jakości i dostępu do szkoleń, opracowanie modułów szkoleniowych spełniających ogólnoeuropejskie standardy, wymiana doświadczeń w zakresie szkoleń zawodowych w instytucjach dziedzictwa kulturowego w Europie.

W wyniku ponad trzyletniej współpracy i analizie potrzeb treningowych personelu instytucji dziedzictwa osiągnięto następujące rezultaty: opisy stanowisk pracy i wymaganych kompetencji w kontekście międzynarodowym, program szkoleń (training framework), materiały szkoleniowe, zapoczątkowany międzynarodowy proces akredytacyjny programów ECHOCAST, publikację zawierającą opisy przypadków (case study), stronę internetową oraz raport ewaluacyjny.
Najważniejszym jednakże dorobkiem są opracowane następujące, wybrane moduły szkoleniowe:

1. Bezpieczeństwo, pierwsza pomoc i ochrona przeciwpożarowa;
2. Wprowadzenie do obsługi klienta;
3. Różne potrzeby zwiedzających;
4. Doskonała obsługa klienta;
5. Rozwiązywanie trudnych sytuacji;
6. Kompetentne oprowadzanie 1, 2 i 3.

Każdy moduł składa się z konspektu dla prowadzącego szkolenie (opisującego każdą minutę treningu), podręcznika dla uczestnika szkoleń, zestawu slajdów i tablic, oraz materiałów do ćwiczeń. Efektywność tych materiałów została sprawdzona podczas pilotażowych treningów w instytucjach uczestniczących w projekcie. W tym miejscu szczególne podziękowania należą się Markowi Stokowskiemu z Muzeum Zamkowego w Malborku za opracowanie i pilotaż polskiej wersji modułów.


Projekt ECHOCAST zwrócił uwagę na potrzebę ustawicznego kształcenia personelu jako kluczowego aspektu zarządzania jakością obsługi i satysfakcji odwiedzających w instytucjach dziedzictwa kulturalnego, co przyczynia się do profesjonalizacji całego sektora instytucji dziedzictwa kulturowego.

W 2011 moduł szkoleniowy ECHOCAST był częścią pilotażowego programu „Akademia Zarządzania Muzeum” realizowanego na zlecenie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego przez Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, które aktualnie twórczo rozwija, modyfikuje i uaktualnia materiały projektu.

Wszystkich zainteresowanych otrzymaniem materiałów prosimy o wypełnienie, podpisanie i odesłanie deklaracji.

Koordynatorem projektu jest Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie