Czechy. Instrukcja obsługi

Literacki przewodnik Grušy po Czechach (i Morawach) bywa irytujący, ale jego intelektualna siła jest niepodważalna. Wydobywa na wierzch historyczne dziedzictwo czeskiej myśli liberalnej, krytykując każdy przejaw „zginania karku” – przed formą, władzą i narodowymi fobiami.
Kacper Szulecki, „Kultura Liberalna”

Czechy. Instrukcja obsługi jest w najwyższym stopniu przekonującym dowodem, jak mało o czeskiej kulturze i literaturze wiemy, jakie - nam nieznane - skarby się w nich kryją.
Włodzimierz Kalicki „Gazeta Wyborcza”, „Duży Format” 

Przygotowana przez Wydawnictwo MCK w 2018 roku książka pt. Czechy. Instrukcja obsługi Jiříego Grušy zyskała duże uznanie polskich czytelników. Napisaną z polotem i swadą opowieść o czeskiej historii, mitach i legendach, a także ciemnych stronach przeszłości tego kraju, można nabyć w księgarni internetowej MCK. 

Wydawnictwo dostępne jest także w formatach EPUB i MOBI w księgarni internetowej MCK lub na portalach publio.pl i woblink.pl. Nieprzekonanych miłośników Czech i historii Europy Środkowej być może zachęci do sięgnięcia po tę książkę kilka wybranych fragmentów:

„Po niemiecku Praga jest rodzaju nijakiego. Ale po czesku to dama. Nic więc dziwnego, że zrobiono z niej latawicę. Choć nie była tak ogromna jak Paryż, to Czechom wydawała się nieprzenikniona. Czasem okrutna, wybredna i zimna. Nieraz można było odnieść wrażenie, że woli przeciwników niż szacownych czcicieli. Niemal z rozkoszą gnębiła swoich wieśniaków”.
s. 124

„Z Rumcajsem, następnym naszym wzorowym rodakiem, już tyle szczęścia nie mieliśmy. W galerii naszych bohaterów, jakich dostarcza świat bajek i dzieci, Rumcajs to szczególny kwiatek. On też ma krewnych z Niemiec. Jednak podczas gdy Sekora bardzo uszlachetnił niemiecki wzór, to Václav Čtvrtek zrobił ze swojego Rumcajsa kogoś bardzo rubasznego”.
s. 176

„Ale pod jednym względem Czesi i Morawianie są tacy sami: oba napoje wielbione są w formie zdrobnień – jako piwko i winko. My już wiemy (z doliny Babuni), że coś mniejszego i zdrobniałego oznacza u nas często szczególny rodzaj wielkości. Babunia, czyli Kleinmutter – znaczy w istocie Grossmutter, a nasza Kleinmutter w żadnym wypadku nie jest mała, tylko podwójnie potężna. I uwaga – również nasza nieśmiałość, czyli Kleinmut, to często Hochmut, czyli wyniosłość albo pycha. Czasem sobie na to popatrzcie z bliska”.
s. 276

„Krągłość i elastyczność naszych knedlików to dowód czeskiego talentu. Każdy z nas kiedyś próbował schwytać tę amebę, każdy z nas się ćwiczył w jej łowieniu. I polował na nią na gładkim linoleum, kiedy wyślizgnęła się z rąk i trzeba ją było poskromić. A jaka to przygoda pokroić go na desce. Knedlik zaś dymił i parował. Golem z krupczatki, którego udaje się pokonać dopiero po ciężkim boju”.
s. 70